Το διάστρεμμα είναι ένας πολύ συχνός τραυματισμός σε ανθρώπους που γυμνάζονται και αθλητές, με το διάστρεμμα της ποδοκνημικής άρθρωσης να αντιστοιχεί στο 15% όλων των αθλητικών κακώσεων.

Η σκολίωση είναι μια ορθοπαιδική πάθηση που αφορά περίπου το το 2–3% του πληθυσμού. Συνήθως παρουσιάζεται στα παιδιά στην προεφηβεία, μεταξύ 10 και 15 ετών χωρίς παθολογικό αίτιο.

Η ρήξη μηνίσκου είναι από τις συχνότερες κακώσεις στα γόνατα, σε αθλητές αλλά και σε όλο τον πληθυσμό. Χάρη στην εξέλιξη της αρθροσκόπησης, πρόκειται για έναν τραυματισμό με πλήρη αποκατάσταση.

Σύμφωνα με έρευνες ο πιο σημαντικός παράγοντας κινδύνου για μία τενοντίτιδα είναι η απουσία προθέρμανσης πριν την άσκηση.

Το ραιβόκρανο εμφανίζεται σε 1 στις 250 γεννήσεις. Στα λατινικά, ραιβόκαινο σημαίνει “στριμμένος λαιμός”.

Με τη βοήθεια της σύγχρονης ιατρικής, η θνησιμότητα από την ασθένεια έχει μειωθεί, από το 50% που ήταν πριν από 20 χρόνια, σε λιγότερο από το 10% του συνόλου των πασχόντων από δερματομυοσίτιδα.

Οι δρομείς έχουν διπλάσιες κακώσεις στα γόνατα όπως το ύδραθρο συγκρικά με ανθρώπους που περπατούν ως άσκηση, γι’ αυτό και πολλές από τις κακώσεις αυτές συνδέονται με το λεγόμενο “γόνατο του δρομέα”.

Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, ο μυικός πόνος αποτελεί ακόμη πεδίο επιστημονικής έρευνας, με πολλούς μύθους και λάθος διαγνώσεις.

Στο 50% φτάνουν τα ποσοστά υποτροπής της συντηρητικής θεραπείας του γαγγλίου του καρπού ενώ όταν αντιμετωπίζεται χειρουργικά το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 5-10%.